“Δίκαιη εργασία” δεν σημαίνει 13ωρα και ατομικές συμβάσεις

Η κυβέρνηση φέρνει σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο 88 άρθρων με τον παραπλανητικό τίτλο «Δίκαιη
εργασία για όλους». Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, οι Ελληνες εργάζονται ήδη κατά μέσο όρο 39,8
ώρες την εβδομάδα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λαό στην Ευρώπη. Κι όμως, η κυβέρνηση
επιλέγει να νομιμοποιήσει την επιστροφή στον εργασιακό Μεσαίωνα:

1) Ανοίγει τον δρόμο για 13ωρη ημερήσια απασχόληση έως και 37 φορές τον χρόνο.
2) Γενικεύει τις ατομικές συμβάσεις, αποδυναμώνοντας τις συλλογικές συμφωνίες και αφήνοντας τον
εργαζόμενο μόνο απέναντι στον εργοδότη.
3) Μειώνει το κόστος των υπερωριών, ευνοώντας την εργοδοσία και πιέζοντας ακόμη περισσότερο τους
μισθούς.
Στην πραγματικότητα, το νομοσχέδιο επιτείνει την ανασφάλεια, καταπατά το δικαίωμα στην ξεκούραση
και την προσωπική ζωή και επιβάλλει έναν εργασιακό κανιβαλισμό που υπονομεύει την ίδια την κοινωνία.
Η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «ελευθερία επιλογής» το δικαίωμα του εργαζομένου να αρνηθεί
υπερωριακή εργασία ή «διευθέτηση» του ωραρίου. Πρόκειται για υποκρισία. Σε μια σχέση όπου η μία
πλευρά κατέχει την οικονομική και θεσμική ισχύ, πώς μπορεί πράγματι ο εργαζόμενος να αντιταχθεί στον
εργοδότη χωρίς να κινδυνεύσει με απόλυση; Η ατομική διαπραγμάτευση δεν είναι ισότιμη∙ είναι
μηχανισμός επιβολής αφού μετατρέπει τον εργαζόμενο σε «εθελοντή» της ίδιας του της εκμετάλλευσης,
ενώ η άρνηση παραμένει ένα θεωρητικό δικαίωμα.
Η “ευελιξία” που προωθεί η κυβέρνηση δεν είναι επιλογή του εργαζομένου· είναι εργοδοτική αυθαιρεσία
με νομική κάλυψη.
Η Νέα Αριστερά αντιλαμβάνεται τον όρο “δίκαιη εργασία” τελείως διαφορετικά από την κυβέρνηση
Μητσοτάκη και προτάσσει:
1) Μείωση των ωρών εργασίας χωρίς μείωση αποδοχών.
2) Ενίσχυση των συλλογικών συμβάσεων και του δικαιώματος στην απεργία.
3) Αξιοπρεπείς μισθούς και προστασία της υγείας στους χώρους δουλειάς.
4) Ψηφιακά εργαλεία υπέρ του εργαζόμενου, όχι ως μέσο ελέγχου και επιβολής πειθαρχίας.
Η “δίκαιη εργασία” δεν μπορεί να είναι κούφιο σύνθημα. Για τη Νέα Αριστερά, σημαίνει λιγότερη δουλειά,
περισσότερη ζωή, δικαιώματα για όλους, όχι κέρδη για λίγους.
Η πρώην Υπουργός εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου χρησιμοποίησε παραδείγματα που δείχνουν τη ζοφερή
πραγματικότητα που προδιαγράφει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, που έφερε η κυβέρνηση του Κυριάκου
Μητσοτάκη.
Απλά παραδείγματα :
➡︎ Εργαζόμενος θα ξεκινάει να δουλεύει στις 7 πμ και θα σχολάει στις 8 μμ, 13 ώρες εργασία, χωρίς να
συνυπολογίζεται ο χρόνος για να πάει και να γυρίσει από τη δουλειά του. Σε όσο χρόνο του απομένει θα
πρέπει να ξεκουραστεί, να φροντίσει τα παιδιά του, να καλύψει ανάγκες και υποχρεώσεις του σπιτιού του.
Πραγματικά εξαιρετική ισορροπία επαγγελματικής, προσωπικής και οικογενειακής ζωής!
➡︎ Εργαζόμενη θα δουλεύει 10ωρα, χωρίς να πληρώνεται υπερωρίες, για τις οποίες θα παίρνει ως
αντάλλαγμα ρεπό μέσα σε έναν χρόνο.
➡︎ Μια καφετέρια θα μπορεί με fast track διαδικασίες να προσλαμβάνει έναν εργαζόμενο μόνο για την
Παρασκευή και το Σάββατο, που έχει πολλή δουλειά. Και μετά να τον απολύει. Οχτώ ημέρες εργασία τον
μήνα δηλαδή. Στην καλύτερη 300 ευρώ. Καλά είναι.

➡︎ Όσοι εργαζόμενοι γύρισαν μόλις από δύο εβδομάδες συνεχόμενης καλοκαιρινής άδειας, ας γνωρίζουν
ότι αυτό ήταν για τελευταία φορά. Από του χρόνου η άδεια αυτή θα λαμβάνεται σπασμένη και θα την
παίρνουν όποτε θέλει ο εργοδότης.
➡︎ Μια εργαζόμενη θα υποχρεώνεται να δουλεύει Πέμπτες-Παρασκευές-Σάββατα, 13 ώρες την ημέρα, με
ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία της και τη ζωή της, χωρίς υπερωριακή αμοιβή και όλα αυτά μη τυχόν
και γίνει καμία σύμβαση πλήρους απασχόλησης. Αλήθεια, αν είναι μητέρα τι ακριβώς θα κάνει με τα
παιδιά της αυτές τις 13 ώρες; Ποιος αξίζει αυτό το μέλλον;
30-8-2025
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΝΟΜΟΥ ΠΕΛΛΑΣ