Παρουσίαση της δίγλωσσης μπροσούρας της «Κόκκινης» για τη μακεδονική μειονότητα

 

Ενώ ετοιμαζόταν ετούτη η μπροσούρα για να φύγει στο τυπογραφείο, οι ΗΠΑ ξεκινούσαν τον βομβαρδισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Ο κόσμος όλος μοιάζει να κρατάει την ανάσα του μπροστά στην κλιμάκωση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Και η αντιιμπεριαλιστική πάλη ενάντια στις ΗΠΑ και τον πληρωμένο επαγγελματία δολοφόνο του στην περιοχή, το Ισραήλ, είναι αναντίρρητη προτεραιότητα.

Σε τέτοιες στιγμές, έχει νόημα να σκαλίζουμε «παλιές ιστορίες»; Δεν πρέπει τώρα να ενωθούμε, όλες και όλοι, σε αυτά που μας ενώνουν, στο πλευρό της μαρτυρικής Παλαιστίνης ενάντια στους χασάπηδες του πολέμου; Μήπως η ενασχόληση με «ξεχασμένα» σχετικά θέματα, όπως το Μακεδονικό, θα αναζωπυρώσει εθνικισμούς και θα αποπροσανατολίσει από τα επίδικα της συγκυρίας;

Όμως, ούτε πραγματική αντιιμπεριαλιστική πάλη μπορείς να πραγματοποιήσεις στην Ελλάδα χωρίς να έρθεις σε κόντρα με την κυβέρνηση, το κράτος και την ελληνική αστική τάξη. Δεν μπορείς να ζητάς να σταματήσει κάθε σχέση συνεργασίας με το Ισραήλ, να βγούμε από το ΝΑΤΟ και να κλείσουν οι βάσεις, και να μην έρχεσαι σε απόλυτη κόντρα με αυτό το κράτος και την κυβέρνηση, που υπηρετούν με προσήλωση τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ.

Για να δείξεις πραγματική αλληλεγγύη στους διωκόμενους Παλαιστίνιους πρέπει, σε τελική ανάλυση, να έρθεις σε απόλυτη κόντρα με τις βασικές συμμαχίες και προτεραιότητες του ελληνικού κράτους. Να αμφισβητήσεις τους μύθους που χτίζει και να αποδείξεις την υποκρισία, την εγκληματική προϊστορία του και τον κυνισμό του. Μπορείς να το κάνεις με πολλούς τρόπους.

Και μια ιδιαίτερα ευθύβολη μέθοδος για αυτό είναι να μιλήσεις για τον «σκελετό στη ντουλάπα» της ελληνικής αστικής τάξης, τη δίωξη και την καταπίεση της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Να μιλήσεις, με άλλα λόγια για τους «Παλαιστίνιους των Βαλκανίων», τη μακεδονική μειονότητα. Γι’ αυτούς που έφυγαν διωγμένοι/ες στον εμφύλιο πόλεμο πριν πάνω από 75 χρόνια και ακόμη απαγορεύεται, τόσο στους ίδιους όσο και στους απογόνους τους, να επιστρέψουν στη γη τους.

Και για αυτούς που έμειναν και ακόμη και σήμερα παρεμποδίζουν και διώκουν με κάθε τρόπο τη γλώσσα, την κουλτούρα και τα τραγούδια τους.

Σε πάρα πολλές αφίσες για την Παλαιστίνη, εικονίζονται Άραβες πρόσφυγες και προσφύγισσες να κρατούν στο χέρι ένα μεγάλο και βαρύ κλειδί, σύμβολο της λαχτάρας τους να επιστρέψουν στα πατρογονικά τους σπίτια και στη γη τους. Αυτό το κλειδί θα μπορούσε να είναι και το σύμβολο των διωγμένων Μακεδόνων, των «μη Ελλήνων το γένος», σύμφωνα με τον κατάπτυστο νόμο Σκουλαρίκη του 1982, που ισχύει ακόμη στο ελληνικό κράτος.

Δεν πρόκειται απλώς για περασμένα γεγονότα. Το μακεδονικό «ξυπνά τα αίματα» στην κυριολεξία και δίνει αφορμές για έξαλλο κήρυγμα εθνικιστικού και ρατσιστικού μίσους. Και οι εργάτ(ρι)ες που θα κερδηθούν με την επαναστατική υπόθεση, θα χρειαστεί να ξεκόψουν αποφασιστικά από τους εθνικούς μύθους και κάθε δεσμό με την αστική τάξη. Και το να απορρίψει η εργατική τάξη τα εθνικιστικά παραμύθια για το μακεδονικό έχει κρίσιμη σημασία στην πολιτική της διαμόρφωση.

Η γνώση του μακεδονικού ζητήματος και η σωστή στάση πάνω στο θέμα είναι αποφασιστικός δείκτης της ωριμότητας της Αριστεράς και των πρωτοπόρων αγωνιστών και αγωνιστριών του κινήματος.

Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της καταπιεσμένης μακεδονικής μειονότητας δεν είναι «αλυτρωτισμός». Η υπεράσπιση της κάθε καταπιεσμένης εθνικής και κοινωνικής ομάδας είναι θεμελιακό ζήτημα για την Αριστερά. Και το μακεδονικό είναι κάτι ακόμα παραπάνω: είναι ταυτοτικό στοιχείο της «Κόκκινης», είναι η ίδια η ιστορία των δολοφονημένων μαρτύρων της Αριστεράς στα εκτελεστικά αποσπάσματα του εμφυλίου.

Και όποιοι μέσα στην Αριστερά γυρνούν την πλάτη σ’ αυτή την ιστορία, δεν κάνουν απλώς μια υποχώρηση προκειμένου να κερδίσουν τα υποτιθέμενα «εθνικά ακροατήρια». Αντίθετα, περνάνε απέναντι πολιτικά, προσχωρούν στο στρατόπεδο των εκτελεστών της Μίρκα Γκίνοβα και των συντρόφων της, στο στρατόπεδο των διωκτών της Αριστεράς.

Το Μακεδονικό είναι το αιματοβαμμένο και ηρωικό κομμάτι της ιστορίας της Αριστεράς στην Ελλάδα. Το ίδιο και η ξεχασμένη μακεδονική επανάσταση του Ίλιντεν. Που δεν είναι μόνο τμήμα της δικής μας παράδοσης και περηφάνιας. Είναι και προαναγγελία της Κόκκινης Βαλκανικής Ομοσπονδίας, που μια μέρα θα καταργήσει τα σύνορα-πληγές στο κορμί των Βαλκανίων.

Τα κείμενα, που θα διαβάσετε σε αυτό το μπροσουράκι, είναι ένα μικρό μόνο μέρος από τα άρθρα που έχουμε δημοσιεύσει στην «Κόκκινη» για τη μακεδονική μειονότητα, στα έξι χρόνια τώρα που υπάρχει το έντυπό μας. Αν έπρεπε να τα συγκεντρώσουμε και να δημοσιεύσουμε όλα, θα χρειαζόμασταν έναν ογκώδη τόμο. Όμως μπορείτε να τα βρείτε, όλα αυτά τα κείμενα, αναρτημένα στην ιστοσελίδα της «Κόκκινης».

Σημειώνουμε πως τα κείμενα που καταθέτουμε εδώ μπήκαν στη μπροσούρα με χρονολογική σειρά, όπως γράφτηκαν για την έντυπη ή την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας μας.

Ολόκληρη η κοπιαστική και χρονοβόρα δουλειά της μετάφρασης των κειμένων από τα ελληνικά στα μακεδονικά έγινε αφιλοκερδώς και με πολύ μεράκι από τον σύντροφο Σωτήρη Μηνά, μέλος της Συντακτικής ομάδας της «Κόκκινης».

Η παρουσίαση της μπροσούρας θα γίνει την Πέμπτη 28 Ιούνη στις 7 μ.μ.  

 Στον χώρο του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Πάρκο Ξαρχάκου 

Παρουσιάζουν την μπροσούρα οι:

* Νίκος Σακελλάριος (ακτιβιστής μακεδονικής μειονότητας)

* Κυριακή Δούδη (εκπαιδευτικός)

* Χάρης Παπαδόπουλος (Συντακτική ομάδα «Κόκκινης»)

Συντονίζει:

Γκρασιέλα Κασαβιέχα (εκπαιδευτικός)