Ας ελπίσουμε ότι δεν κουράσαμε με τόσα κείμενα που γράφαμε και αφορούν τις συζητήσεις που επακολούθησαν μετά το γεγονός ότι “Οι όψιμες εθνικοφροσύνες μάς γυρίζουν πίσω στις πιο σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας” όπως επισημαίνει και ο Χρήστος Ράμμος.

Σ’ αυτή την ανάρτηση θα ασχοληθούμε πιο επισταμένως με ένα ζήτημα που αναφέραμε και σε άλλες αναρτήσεις μας και έχει σχέση την ονομασία της γλώσσας που μιλούν οι Σλαβόφωνοι της Βόρειας Μακεδονίας. Επειδή έχουμε κάνει ιστορικές αναφορές τώρα θα σταθούμε σε ότι έχει σχέση με πρόσφατα γεγονότα.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι η «μακεδονική γλώσσα» είναι μια «παραχώρηση» της Συμφωνίας των Πρεσπών (2018), ενώ άλλοι επιμένουν ότι δεν υπήρξε ποτέ τέτοια γλώσσα και ότι πρόκειται για τεχνητή κατασκευή.

Η ιστορική αλήθεια, όμως, βασισμένη σε επίσημα έγγραφα του ΟΗΕ και στη ίδια τη Συμφωνία των Πρεσπών, δείχνει κάτι διαφορετικό: Η ονομασία “Macedonian language” χρησιμοποιήθηκε και αποδεχθεί διεθνώς ήδη από το 1977, σε διάσκεψη που φιλοξενήθηκε στην Αθήνα, επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή, χωρίς καμία ελληνική αντίδραση.

Η Διάσκεψη του ΟΗΕ στην Αθήνα (1977)

Η Τρίτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση Γεωγραφικών Ονομάτων (UNCSGN) πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από τις 17 Αυγούστου έως τις 7 Σεπτέμβρη 1977. Στα επίσημα έγγραφα και ψηφίσματα της (π.χ. Resolution III/18), αναφέρεται ρητά η “Macedonian” γλώσσα και το κυριλλικό αλφάβητό της, παράλληλα με τα σερβοκροάτικα, στο πλαίσιο τυποποίησης μεταγραφής γεωγραφικών ονομάτων από τη Γιουγκοσλαβία.

Η Ελλάδα, ως χώρα-οικοδέσποινα, δεν κατέθεσε καμία αντίρρηση ή επιφύλαξη. Αυτό το γεγονός έχει χρησιμοποιηθεί έκτοτε ως διεθνές προηγούμενο για τη χρήση του όρου “Macedonian language”.

Ορισμένοι (όπως ο γλωσσολόγος Γ. Μπαμπινιώτης, που συμμετείχε στην ελληνική αντιπροσωπεία) υποστηρίζουν ότι η διάσκεψη ήταν καθαρά τεχνική και δεν συνιστούσε πολιτική αναγνώριση. Ωστόσο, τα έγγραφα του ΟΗΕ χρησιμοποιούν τον όρο χωρίς αστερίσκους ή διευκρινίσεις, και η απουσία ελληνικής αντίδρασης θεωρείται de facto αποδοχή.



Υ.Γ: Οπως σημειώναμε σε περασμένο κείμενο μας, ότι υπάρχει Μακεδονική γλώσσα το έχει παραδεχθεί το ελληνικό κράτος από το 1925 όταν είχε εκδώσει ένα Αναγνωστικό για τη διδασκαλία της μακεδονικής γλώσσας στα σχολεία της βόρειας Ελλάδας. Το αναγνωστικό ονομαζόταν “ABECEDAR” και δεν πρόλαβε ποτέ να φτάσει στα σχολεία, γιατί αμέσως μετά την έκδοσή του κατασχέθηκε από τις αρχές και καταστράφηκε.

Μην φανταστείτε ότι είχε τόση μεγαλοθυμία το Ελληνικό κράτος. Το έκανε γιατί έπρεπε να συμμορφωθεί με το άρθρο 9 της «Συνθήκης των Σεβρών» που είχε υπογράψει το 1920 με την εποπτεία της «Κοινωνίας των Εθνών» (προδρόμου του ΟΗΕ).

Αυτό ανάγκαζε την τότε κυβέρνηση να βγάλει εγκύκλιο στην οποία υπογράμμιζε: «Σχετικά με την εκπαίδευση, η ελληνική κυβέρνηση στις πόλεις και περιοχές που κατοικεί μεγάλος αριθμός πολιτών οι οποίοι δεν ομιλούν την ελληνική, θα τους παραχωρήσει τις κατάλληλες διευκολύνσεις, ώστε να μπορούν τα παιδιά αυτών των Ελλήνων πολιτών στα δημοτικά σχολεία να μαθαίνουν την μητρική τους γλώσσα».

 vathikokkino.gr