Προβολή της ταινίας «Θυσία» με είσοδο ελεύθερη στο θερινό σινεμά της Έδεσσας

 Προβολή της ταινίας «Θυσία» με είσοδο ελεύθερη στο θερινό σινεμά της Έδεσσας
Το Σάββατο 26 Ιουλίου 2025 και ώρα 21:00 θα γίνει η προβολή της ταινίας «Θυσία» στο
θερινό σινεμά της Έδεσσας. Η ταινία του πολυβραβευμένου Έλληνα σκηνοθέτη Μπάμπη
Τσόκα βασίζεται στο βιβλίο του Απόστολου Τάσση «Το ρολόι μέσα στο σύννεφο», με τον
οποίον συνεργάστηκε στο σενάριο. Πρωταγωνιστούν: Μυρτώ Καμβυσίδη, Χρήστος Νικ.
Ζερίτης, Περικλής Σταύρου, Δώρα Μπάλλα, Νίκος Λαϊνόπουλος, Απόστολος Μουκάνος.
Στην προβολή θα είναι παρόν και ο συγγραφέας Απόστολος Τάσσης.

ΘΥΣΙΑ

Είναι η ζωή δύο νέων ανθρώπων, του Θεόφιλου Παπαγεωργίου και Κικής Καστάνη που
προσπαθούν να κρατήσουν τα όνειρά τους ζωντανά, ενώ η μοίρα τους έχει τάξει να γίνουν
ήρωες. Ο Θεόφιλος Παπαγεωργίου, φιλόλογος, παλικάρι 28 ετών, χειριζόμενος το
πολυβόλο, έπεσε στην πρώτη γραμμή, όταν οι Ιταλοί επιτέθηκαν στον παραλιακό τομέα
προκάλυψης στην Θεσπρωτία. 5 Νοεμβρίου 1940. Η Κική Καστάνη, φιλόλογος κι αυτή, ίσως
η πρώτη Πρεβεζάνα γυναίκα φιλόλογος, νέα κοπέλα, μονάκριβη και πολυαγαπημένη,
έτρεχε στα χωριά για βοήθεια του άμαχου πληθυσμού, όταν θερίστηκε από τα γερμανικά
στούκας. Ήταν η προσφορά των καθηγητών της Πρέβεζας στον πόλεμο του ’40, μια
προσφορά, που τότε συγκλόνισε την πόλη, αλλά που με την πάροδο των ετών ξεχάστηκε,
δεν αναφερόταν πια σε πανηγυρικούς εορτασμούς του «ΟΧΙ», ούτε στα Γυμνάσια, εκεί που
αυτοί δίδαξαν Ελληνική Ιστορία, όπως στη συνέχεια οι ίδιοι στον ανθό της νιότης τους
έμπρακτα εβίωσαν και απέδειξαν. Σβήνουν οι γενιές, χάνονται και οι μνήμες. Όλη η ιστορία
της Πρέβεζας, της Ηπείρου και της Ελλάδας της περιόδου 1912 – 1952 μέσα από δραματικά
γεγονότα που σφραγίσθηκαν από τον έρωτα, το θάνατο και τον πόλεμο. Και πάνω από όλα,
από το χρόνο που κυλά αδυσώπητα.
Η απελευθέρωση της Πρέβεζας το 1912 και η αποτίναξη του Τούρκικου ζυγού. Ο εθνικός
διχασμός. Η Μικρασιατική καταστροφή. Η πυρπόληση της Σμύρνης. Ο ξεριζωμός και η νέα
πατρίδα στα χωριά που έχτισαν γύρω από την Πρέβεζα. Ο ερχομός και ο θάνατος του
ποιητή που βάφτισε αυτή την πόλη. Η αλληγορία της ιστορίας του ποιήματος «ΠΡΕΒΕΖΑ».
Η ζωή και η καταγωγή του πρύτανη του πολυτεχνείου το 1974 Κων. Κονοφάγου. Ο
Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940. Η πορεία προς το μέτωπο. Οι βομβαρδισμοί της
Πρέβεζας. Η τραγωδία του άμαχου πληθυσμού. Η τραγική ιστορία της οικογένειας του
προέδρου του Λιμενικού Ταμείου Χαράλαμπου Καστάνη. Μια συγκλονιστική ιστορία που
βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, σε κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου «ΤΟ ΡΟΛΟΙ
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ» του Απόστολου Τάσση, από τις εκδόσεις «Μελάνι».


Ζω και εργάζομαι επί δεκαετίες στη Σουηδία. Διευθύνω τη Σχολή Κινηματογράφου στην
παλιά πόλη (Gamla Stan) της Στοκχόλμης Master Olofsgården. Ιδρυτής της ήταν ο μεγάλος
Σουηδός σκηνοθέτης Ingmar Bergman. Μετά τις ταινίες «Η δική μας Μαρία Κάλλας» και
«Βίος και πολιτεία του αληθινού Γιώργη Ζορμπά», επανέρχομαι με ένα ακόμη πιο
φιλόδοξο εγχείρημα. Να μεταφέρω στη μεγάλη οθόνη μια συγκλονιστική ιστορία που
βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
Δίπλα μου έχω συγκεντρώσει επαγγελματίες και ερασιτέχνες, σε ένα κοινό και μεγάλο
εγχείρημα. Την εμπέδωση και διάδοση της ιστορίας, μέσα από τη δύναμη της εικόνας, με
μία μεγάλου μήκους δραματική κινηματογραφική ταινία. Αρωγοί μου, πέραν των
συνεργατών και των τηλεοπτικών συνεργείων από τη Σουηδία, όλες οι θεατρικές ομάδες
που αναζητούν χώρο έκφρασης σε μια προσπάθεια που δεν έχει προηγούμενο, οι μαθητές
που μετέχουν στα γυρίσματα και ζουν την ιστορία τους, οι νέοι άνθρωποι που έρχονται σε
επαφή με την 7 η τέχνη, οι καθηγητές του μουσικού σχολείου Πρέβεζας που γράφουν την
πρωτότυπη μουσική της ταινίας και εκατοντάδες εθελοντές που επιθυμούν να είναι μέρος
αυτής της πρωτόγνωρης προσπάθειας. Δύο πόλεις, Πρέβεζα και Καλαμάτα, έδωσαν το
παρών με εκατοντάδες εθελοντές. Σχολεία, Σύλλογοι, Θεατρικές ομάδες, Σινεφίλ, πολίτες
που αγαπούσαν το θέατρο και την τέχνη του κινηματογράφου ενσωματώθηκαν στην
μεγάλη αυτή φιλική παρέα. Υπολογίζουμε στους χιλίους εθελοντές και πάνω από ογδόντα
ηθοποιούς από τα διάφορα θεατρικά εργαστήρια των δύο πόλεων Καλαμάτα - Πρέβεζα,
αλλά και την συμμετοχή των φίλων από τα Γιάννενα, Άρτα και Τρίπολη. Δύσκολα τα
γυρίσματα, αλλά πάντα με το χαμόγελο και την αισιοδοξία να τα καταφέρουμε. ΚΑΙ ΤΑ
ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ. Τρία χρόνια γεμάτα αγωνία και περισυλλογή. Πως να παρουσιάσεις όμως
την πόλη του 1912 , του 1917, του 1928 (με τον ερχομό του Κων. Καρυωτάκη), το 1940 με
του βομβαρδισμούς της πόλης, όταν στα εξωτερικά γυρίσματα και ιδιαίτερα στο κέντρο
της πόλης και στο Σαιτάν Παζάρ, κυριαρχεί η αναρχία.
Η άναρχη πόλη!
Τα κλιματιστικά φιγουράρουν παντού: Στα κεραμίδια, στους τοίχους, στα πεζοδρόμια. Τα
καλώδια της ΔΕΗ κρέμονται παντού. Οι βρώμικοι κάδοι, οι ξενόγλωσσες πινακίδες, τα
τραπεζοκαθίσματα σκορπισμένα άναρχα στα παραδοσιακά στενά δρομάκια, οι
αφισοκολλήσεις, και η ασχήμια του γκράφιτι. Πως τα κρύβεις αυτά χωρίς να έχεις τους
επαγγελματίες συνεργάτες σκηνογράφους και φροντιστές; Οι απλοί αυτοί άνθρωποι που
ποτέ τους δεν είχαν ασχοληθεί με την δημιουργία μιας τόσης μεγάλης επαγγελματικής
παραγωγής, έγιναν επαγγελματίες και υπεύθυνοι για κάθε λεπτομέρεια των γυρισμάτων:


Τα καταφέραμε!!!!
Εκατοντάδες οι εθελοντές σε όλες τις παραγωγές μου. Όλοι, μαθητές και εθελοντές,
βοήθησαν στις διάφορες ειδικότητες, που χρειάζεται μια κινηματογραφική παραγωγή:
Σκηνικά, Ενδυματολογία, Ηχοληψία, Συντονισμός παραγωγής Φωτογραφία, Φωτιστές,
Μακιγιάζ, Μεταφορές κλπ. Οι αναλύσεις κάθε σκηνής και πλάνου καθώς και η αιτιολόγηση
των σκηνών ήταν το κορυφαίο της μεγάλης αυτής συμμετοχής.
Έτσι το γύρισμα της ταινίας έγινε μια πραγματική πρακτική σχολή κινηματογράφου.
Είναι κάτι το μοναδικό. Το Κινηματογραφικό Κέντρο Σουηδίας αναφέρει ότι ο τρόπος αυτός
που κάνουμε μία κινηματογραφική παραγωγή είναι σταθμός στην ιστορία του σουηδικού
κινηματογράφου. Τις περισσότερες ταινίες μου τις έκανα με το “ΕΜΕΙΣ” και όχι με το
“ΕΓΩ”. ΜΑΖΙ!
-“Θα κάνεις ταινίες όχι μόνο για τον κόσμο αλλά με τον κόσμο.”
-”Εάν έχεις κάποιο ταλέντο χρησιμοποίησέ το με όποιο τρόπο μπορείς. Μην το κρύβεις,
και μην το δίνεις μίζερα. Να το σπαταλάς απλόχερα σαν ένας εκατομμυριούχος που θέλει
να μείνει απένταρος.”
Αυτά μας δίδασκαν οι καθηγητές μου στην Ακαδημία κινηματογράφου Σουηδίας.
Αυτό τήρησα σε όλη μου τη ζωή.

Μπάμπης Τσόκας
Σκηνοθέτης