Η νομιμοποίηση της διαφθοράς...

. Στο Ν\Σ που ψηφίστηκε χθες από την κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή, το μέγαρο Μαξίμου άλλαξε τους μέχρι πρότινος ισχύοντες κανόνες που έπρεπε να πληροί το «Πόθεν Εσχες» των πολιτικών... και όσων κρατικών παραγόντων υπάγονται στην ίδια νομική υποχρέωση.
Η τροπολογία...δίνει το δικαίωμα σε παρένθετα πρόσωπα πολιτικών και όλων των άλλων προαναφερόμενων, δηλαδή σε συζύγους, πρώην συζύγους και συγγενείς πρώτου βαθμού, να μετέχουν σε εταιρείες που έχουν την έδρα τους στο εξωτερικό, αρκεί να βρίσκονται σε χώρες που συνεργάζονται φορολογικά με την Ελλάδα και όχι σε χώρες που χαρακτηρίζονται φορολογικοί παράδεισοι. Η νομοθεσία που είχε ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση αυτό το απαγόρευε ρητά και κατηγορηματικά. Με ποιο αιτιολογικό έφερε η κυβέρνηση αυτή την τροπολογία; Δεν μπορεί, λέει, επειδή είσαι σύζυγος, παιδί, αδελφός ή αδελφή του τάδε πολιτικού να σου απαγορεύεται το επιχειρείν στο εξωτερικό. Να συμφωνήσουμε. Αλλά ο νομοθέτης, όταν νομοθετεί ειδικά για πολιτικά πρόσωπα και κρατικούς παράγοντες, επιδιώκει τη διαφάνεια στα οικονομικά τους και την αντιμετώπιση της διαφθοράς στην πολιτική και την κρατική διοίκηση. Το καταφέρνει αυτό η κυβέρνηση με την τροπολογία που κατέθεσε νυχτιάτικα; Κάθε άλλο. Κι αυτό γιατί μια εταιρεία παρένθετου προσώπου πολιτικού ή άλλου κρατικού παράγοντα που εδρεύει σε συνεργαζόμενη φορολογικά χώρα μπορεί να αγοράσει και να ενσωματώσει εξωχώριες (offshore) εταιρείες σε φορολογικούς παραδείσους, στις οποίες είναι «παρκαρισμένες» μίζες των προαναφερόμενων ελεγχόμενων προσώπων κι έτσι να λειτουργήσει ως πλυντήριο μαύρου χρήματος νομιμοποιώντας τη διαφθορά. Δεν το ξέρει η κυβέρνηση ότι μπορεί να συμβεί αυτό; Το ξέρει και το παραξέρει. Το ξέρουν οι υπουργοί που υπογράφουν την τροπολογία -που από χθες έγινε νόμος του κράτους-, το ξέρει ο πρωθυπουργός, το ξέρουν κι εκείνοι που τους συμβούλεψαν να νομοθετήσουν κι έφτιαξαν τη συγκεκριμένη νομική διάταξη. Γιατί επομένως νομοθέτησαν με αυτόν τον τρόπο; Υποθέτουμε ότι κάποιο συμφέρον έχουν. Υποθέτουμε ότι κάποιους εξυπηρετούν ευρύτερα. Είμαστε βέβαιοι, είναι τόσο ισχυρά τα συμφέροντα και υπάρχει τόση διαφθορά στο σύστημα που κάνει τη νομιμοποίησή της απαραίτητη, γιατί είναι μια διαδικασία απείρως ευκολότερη από την επιλογή της σύγκρουσης. Αλλά αυτό δεν συνιστά ούτε πρόοδο ούτε δικαιοσύνη. Αυτό είναι σήψη και δυσωδία... Η άποψη της Εφ.Συν.