Χαμηλά, πολύ χαμηλά

 

Η εκτίμηση των πολιτών στη Δικαιοσύνη, όπως προκύπτει από τις μετρήσεις, είναι χαμηλά, πολύ χαμηλά. Συναγωνίζεται με την κυβέρνηση, τη Βουλή, τα κόμματα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για το ποιος θεσμός θα τερματίσει στον πάτο του καταλόγου. Αυτές οι επιδόσεις δεν είναι τωρινές, έχουν καταγραφεί τα τελευταία χρόνια. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε τα κόμματα, ούτε η Βουλή, ούτε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δείχνουν να ενοχλούνται. Απλώς εκπρόσωποί τους αραιά και πού επισημαίνουν την αρνητική βαθμολογία, καταθέτουν κάποιες ιδέες, αλλά επί της ουσίας τίποτα. Γι’ αυτό άλλωστε το κόμμα της αποχής είναι μακράν πρώτο, ο κανένας είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός και το χάος προηγείται του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά είναι σίγουρο ότι προηγείται και έναντι όλων των ηγετών, απλώς οι εταιρείες δεν έχουν θέσει στις δημοσκοπήσεις το ανάλογο δίλημμα με άλλον πολιτικό για αντίπαλο του χάους.

Για την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων πάντως το πρόβλημα είναι μεγάλο, δεν εφησυχάζει. Στο πεδίο αυτό δεν μπορεί να κινηθεί μόνη της. Απαιτείται η συνδρομή του πολιτικού συστήματος και ιδιαίτερα του κόμματος που κυβερνά, έχει την πλειοψηφία στη Βουλή και μπορεί να κάνει αλλαγές, αν φυσικά θέλει και δεν βολεύεται με τη νοσηρή κατάσταση που τείνει να γίνει κανονικότητα. Ζητά από την πολιτεία, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της, τη λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων σε συνταγματικό και νομοθετικό επίπεδο ώστε να ανακτηθεί η κοινωνική εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη. Ειδικότερα, διεκδικεί στο πλαίσιο της επικείμενης συνταγματικής αναθεώρησης:

α) «Την αλλαγή του τρόπου επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης ώστε να μην αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο της εκάστοτε κυβέρνησης αλλά να λαμβάνεται δεσμευτικά υπόψη η δημοκρατικά διατυπωμένη άποψη του Δικαστικού Σώματος».

● Το διεκδικούν εδώ και καιρό, αλλά πέφτουν σε τοίχο. Ολες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης (το ρεκόρ έχει αυτή που κάνει σήμερα κουμάντο στη χώρα) έχουν προσπαθήσει να χειραγωγήσουν τη δικαστική εξουσία, άλλοτε με κυνικές μεθόδους, άλλοτε πιο διακριτικά. Το έχουν πετύχει αρκετές φορές. Θα πει κάποιος, και δικαίως, ότι βρίσκουν και κάνουν. Παρεμβάσεις από την πλευρά της εκτελεστικής εξουσίας για να καρποφορήσουν χρειάζονται συνεργούς από τον χώρο της δικαστικής εξουσίας. Τα παραδείγματα πολλά, και εκθέτουν και την εκτελεστική εξουσία και τη δικαστική. Ορατά διά γυμνού οφθαλμού και είναι ένας από τους λόγους που οι πολίτες είναι από επιφυλακτικοί έως εχθρικοί απέναντι στους δικαστές και τους εισαγγελείς.

Το σκάνδαλο της Novartis στα αζήτητα, κατηγορούνται μόνον οι προστατευόμενοι μάρτυρες, μεγαλογιατροί και πολιτικοί στο απυρόβλητο. Το σκάνδαλο των υποκλοπών στο αρχείο. Στο έγκλημα των Τεμπών πλήθος τα ελλείμματα. Υψηλόβαθμος δικαστικός προτρέπει συγγενείς θυμάτων να πάνε στην εκκλησία για να βρουν παρηγοριά. Καταδικασμένοι για σοβαρά εγκλήματα επειδή είναι επώνυμοι πέφτουν στα μαλακά με μικρές ποινές, είτε κυκλοφορούν ελεύθεροι, είτε στη χειρότερη περίπτωση καταδικάζονται σε κατ’ οίκον περιορισμό. Πληβείοι στο σκοτάδι της φυλακής επειδή δεν έχουν ούτε χρήματα ούτε άκρες στο σύστημα εξουσίας. Είναι επόμενο λοιπόν να έχει κλονιστεί η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ Δικαιοσύνης και πολιτών. Δυστυχώς η αντίληψη αυτή -δεσπόζουσα στην κοινωνία- είναι ισοπεδωτική και άρα άδικη γιατί βάζει στο ίδιο τσουβάλι τους επίορκους, τους υποτακτικούς, τους περιδεείς με τους τίμιους, τους ανιδιοτελείς, τους μερακλήδες δικαστές και εισαγγελείς.

β) «Την απαγόρευση κατάληψης δημόσιων θέσεων από δικαστικούς λειτουργούς που αφυπηρέτησαν από το Δικαστικό Σώμα, την τελευταία 3ετία μετά την αφυπηρέτησή τους».

● Ποιος λογικός θα διαφωνήσει; Κι όμως. Θα προσπαθήσει να το μπλοκάρει με πλάγιους τρόπους η εκτελεστική εξουσία και θα συναινέσουν οι πρόθυμοι για συναλλαγή δικαστικοί. Η εκτελεστική εξουσία θα ζητήσει κάλυψη και προστασία προκειμένου να μη βγουν στο φως οι αμαρτίες της και για αντάλλαγμα θα προσφέρει μια καλοπληρωμένη θέση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα στους δικαστές και εισαγγελείς που θα πράξουν το «καθήκον» τους, δηλαδή που θα βάλουν στο αρχείο τις βρόμικες υποθέσεις με πρωταγωνιστές παράγοντες της εκτελεστικής εξουσίας.

Τάσος Παππάς

Εφημερίδα των Συντακτών